Een tas, haastig begraven in een ondiep zandig graf. Een gruwelijk verhaal wacht geduldig, opgesloten in de tas. Een subtiele, maar ondefinieerbare geur wurmt zich door de kieren. Je tilt de tas op en neemt ’em mee naar binnen, maakt de tas open en ziet meteen de pop, Amy’s pop, Poppet. Je veegt het zand van haar jurkje en pakt de pop op. Plotseling twijfel je of dat wel verstandig was. Misschien niet. Je bekijkt het popje van alle kanten. Het lijkt onschuldig.

En zo begin je het verhaal te ontrafelen, Amy’s verhaal. Een meisje, worstelend door een moeilijke tijd, met haar pop als enige vertrouweling. Amy voelt zich alleen op de wereld. Nadat ze met haar vader naar een nieuwe stad is verhuisd laat hij haar achter in het kloosterinternaat. Amy is niet zoals de rest van de kinderen op het internaat. De andere meisjes willen niet met haar spelen. Ze wordt gepest, terwijl haar vader meer en meer afstandelijk wordt. Kleine Amy brengt haar dagen door in haar kleine kamertje, continue spelend met haar pop, die ze Poppet noemt. De pop is haar enige vriendin.

Schijnbaar houdt Poppet de geesten, de pestkoppen en de eenzaamheid op afstand. Maar is het popje echt Amy’s vriendin, of is er meer aan de hand dan je op het eerste gezicht zou denken?